Sluipende verfransing

Sluipende verfransing gaat veel verder dan BHV.

Verfransing wordt dikwijls enkel beschouwd als een probleem van BHV. De vaststellingen op het terrein tonen echter aan dat zowat alle Vlaamse ‘taalgrensgemeenten’ hiermee te kampen hebben.

Verfransing wordt ook al te vaak als symbooldossier beschouwd door mensen die er niet dagelijks mee geconfronteerd worden. Het is echter veel meer dan een symbool. Het gaat er over dat wij dagelijks moeten opkomen voor het recht in onze eigen streek onze eigen taal te kunnen spreken.

Het is daarnaast betreurenswaardig om vast te stellen dat initiatieven die Vlaanderen neemt - om anderstaligen aan te moedigen het Nederlands machtig te worden - in de ‘taalgrensgemeenten’ vaak een omgekeerd effect opleveren.

Territorialiteit in Wallonië en personaliteit buiten Wallonië.

Vlaanderen voorziet in allerlei overgangsmaatregelen, gunsten, meertalige communicatie, financiering, integratieprogramma’s, premies, enz., maar van enige wederkerigheid is er geen sprake. Integendeel, de lokale Vlamingen moeten blijvend opboksen tegen de Vlaamse taallaksheid terwijl de Franstaligen er alles aan doen om elke situatie zoveel mogelijk in hun voordeel te manipuleren.

Sterker nog, eenmaal de personele rechten voldoende geconsolideerd zijn (cfr. BHV en de faciliteiten gemeenten) worden ze als onderpand of drukkingsmiddel gebruikt voor territoriale eisen. Op termijn financiert Vlaanderen dus zowel de personele als de territoriale sluipende verfransing.

Dit debat is een complex debat dat vaak in extreme stellingen resulteert. Toch vertrouwen wij erop dat alle betrokkenen het gezond verstand laten primeren en samen trachten aan een oplossing te werken. Met wederzijds respect voor taal, cultuur en gewoonten.

Dit alles met als resultaat dat wij in onze eigen streek altijd onze eigen taal kunnen spreken.

Download het dossier: